Mavi Duvar

Çok şey aynı anda oluyor. Balkondan aynı anda giren serin hava ve güneş ışığı gibi. Parmaklarım üşüyor, yüzüm ısınıyor. Açık mavi gökyüzünde gerine gerine yuvarlanan bulutlar, akşam nispet yapar gibi yağan yağmur. Hayatta olmanın nimetleri ve musibetleri yer kapmak için imansız bir mücadelede. Ellerim kavuşmuş, seyrediyorum. Ne avuçlarım akşam yağan tüm damlaları yakalayacak kadar büyük, ne de sırtım bütün sabah güneşine gölge yapacak kadar geniş. Gücüm kendime yetiyor. Aklım keskin, fikirlerim zıpkın. Alelade bir bedende asabi bir cep evreniyim. Gardını alana yumruk, yüreğini açana hoş sohbet, zihnini açana fikir, zihnimi açana minnet.  Mevcudum bir kavşak. Yarınım da, geçmişim de. Serseri haletim nereyi gözüne kestirirse orada biterim. Durup endişelenmek elzem değil. Geri bakmak hepten yasak. Şaibeli kızgınlığı köpüren bir ırmaktan suskun cazibeli denize, sonra okyanusa. Sonra herkes okyanusa. Bu pervasız ruhum hariç. Kendimi asfaltta birikmiş tertemiz çamurlu suda boğdum ben. Bir ke

 Gereğinden fazla uzayan şey maksadını kaybeder derler. Bu yüzden bu yazı Maladaptive Daydreaming ile ilgili son yazı olacak. MD içeriğine sahip yazılar yazmaya devam edeceğim ama farklı bir seri olacak ve MD artık yan unsur olacak. Bundan sonraki yazılarda gerçeklik algısının diğer unsurlarını çalışacağım, zaman zaman da MD'ye değineceğim elbette.  Bu serinin son yazısı olduğu için şimdiye kadar neler yaptığımı, ilgili yazılara giden bağlantıları vererek anlatayım.  İlk yazıda  Maladaptive daydreaming nedir, nasıl ortaya çıkar belirtileri ve sonuçları nelerdir anlattım. Bu genel bir anlatı oldu çünkü ne yazının bu kadar ilgi göreceğini ne de bu kadar fazla kişinin MD derdi olduğunu öngörememiştim. Gelen yorumlar, istekler, mailler ve taleplerden sonra ikinci yazıyı yazmak farz oldu.  İkinci yazıda  artık kontrolden tamamen çıkan hayallerin hayatımıza nasıl bir etkisi olduğundan, ne zaman kendini belli ettiğinden ve bu etkileri nasıl fark edebileceğimizden bahsettim. Bir sonraki ya

     Bu yazı artık kaçınılmaz. Maladaptive Daydreaming hakkında her şeyi yazdım, kendi serüvenimi yazmadım. Şimdi sıra geldi buna. Nasıl olduysa zamanında MD olmadığıma dair bir izlenim vermişim ki insanlar sende de var mı bu durum diye soruyorlardı. El cevap: Evet. Zaten tecrübe ettiğim bir şey olmasa bu kadar derinlemesine yazamazdım. Mesela depersonalization hakkında da yazıyorum ama çok üstünkörü kalıyor çünkü dışarıdan bakıyorum. Hayal dünyası ise benim memleketim. Kendi serüvenimi anlatmayı seçmemin bir çok sebebi var ama en önemlisi bir örnek durum üzerinden bu semptomun nasıl geliştiğini okuyuculara göstermek. Böylece kıyas yoluyla insanlar kendi hayal dünyalarına hakim ve net bir bakış atabilirler. Bu da MD ile mücadelede çok yardımcı olur. MD'nin ne kadar kişisel bir durum olduğundan bahsetmiştik. Yani hayalleriniz kişisel hayatınıza göre gelişiyor ve hissettiğiniz boşlukları, zayıflıklarınızı, tatmin olmayan isteklerinizi çok iyi kullanıyor, hatta suistimal ediyor. Bana

         Bunun için kimi suçlamalıyız bilmiyorum ama artık hepimiz her türlü hastalığı yaşıyoruz. Psikolojik olarak. Lakin bir çok hastalığın varlığından bile haberimiz olmadığı için hayat normal ilerliyor. Hastalık diyerek abartıyor muyum, belki, ama belirtilerden bazılarını harbi harbi yaşıyoruz. Mesela bir anda yaptığınız işi yarıda kesip hayallere dalıyorsunuz. Yanlış yaptığınızın farkındasınız ama bu sizi durdurmuyor. Acilen geri dönmeniz gereken işinize odaklanamıyorsunuz, hayalleriniz salmıyor sizi. Tipik bir Maladaptive Daydreaming belirtisi. Lakin MD sahibi değilsiniz. Çünkü bu arada bir oluyor. Lakin yine de oluyor. Bazen de yaşadığınız hayatın kontrolünü kaybettiğinizi hissediyorsunuz. Dünyadan soyutlanıyor, kişisel benliğiniz buhar olup uçuyor ve kendi hayatınızı film gibi izlemeye başlıyorsunuz. Yani Depersonalizasyon. Eh bazen de o kadar canınız sıkılıyor ki ya her bulduğunuzu ağzınıza tıkıp günde otuz iki bin altı yüz kalori alıyor ya da gün boyu bir şey yemeyip akşam

Başka onlarca konu, yazı taslağı ve fikir cebimde beklerken bu konuyu seçmemin sebebi zamansız gitme korkum. Ansızın ipim çekilirse bu dünyadan, anlatmak istediğim her şeyi anlatabilmiş olmayı isterim. Çünkü burada izah ettiğim her şey buranın muhatabı. Öteye gitmez, gitmesini de istemem.Öyle ki ben dünyanın özünü ve ağırlığını irdeliyorum. İçime dolan, delerek çıkan sonra tekrar  boğazıma dizilen hen sanı ve sancı bu dünyanın iğnesidir. Bundan mütevellit ki ben iğneleri taşıdıkça gökyüzü benle kavuşmayacak. Mesele etmem bunu. Keza gökyüzü arşın arşın gerdanını tavaf eden kuşları da kucaklamaz. Kendi içimde, düşündüklerimi onaylayacak bir başka ses olmadığı için yalnızlık üzerine ellerim soyulup kalem olana kadar yazsam da eksik kalacakmış gibi hissediyorum. Bu yüzden tekrar yazacağım. Nihayetini görmek istediğim tek bir şey var bu dünyada, o da yalnızlık. Lakin, cılız köhne bir saplantı ya da çorak bir hissiyat tarlasında sararmış çalı değil bu. Bilakis, beyaz perdeli, serin mermer dö

    Bloga hoş geldiniz tekrardan. Serinin sekizinci yazısındayız. Aşırı hayal kurma hastalığının, yani Maladaptive Daydreaming'in ilginç bir tarafından bahsedeceğim. Düşsel kırılganlık. Aşırı empati ve gereksiz hassasiyet. Hayal dünyasına kaçma eğilimi zaten ruhsal durumunuz ile doğrudan bağlantılı. Bizim burada bahsettiğimiz, artık ipini koparmış dana gibi aklınız en ufak duygusal bir tepkiye şelale gibi çağlaması ve kendinizi duygusal bir yumağın içinde yuvarlanırken bulmanız.                                     Bu çok genel bir belirti değil, hatta seyrek belki. MD, kurgusal bir alt gerçekliğe hapsolmak olsa da şizofreniden farklı olarak şu noktası var ki hayaller başı ve sonu olan şeyler ve hayallerinizin hayal olduğunu farkındasınız. Kontrolde akış olarak olmasa da içerik olarak sizin elinizde. Mutluysanız mutlu hayaller mutsuzsanız mutsuz hayaller kuruyorsunuz. Lakin MD kişinin başka bir gerçekliğe (hikayeye, dünyaya) odaklanmasını ve tecrübe etmesini kolaylaştırdığı g

    Final haftam gelmeden seriye yeni bir yazı yazmam lazım yoksa kendi kurduğum grup tarafından tekfir edileceğim. O yüzden yedinci yazıya hoş geldiniz. Başlıkta dediğim gibi çoğu şey iyi gidiyor. Bunun da bir çok sebebi var.     Evvela artık konuştuğum arkadaşlar, hem kurduğumuz whatsapp grubundakiler hem de mail yoluyla bana ulaşanlar, iyi şeylerden bahsediyor. Yani Maladaptive Daydreaming'e olan farkındalık arttığı için sanırım konuştuğum insanlar daha temkinli ve tedbirliler kendilerine karşı. Bu da dolaylı yoldan mutluluğu getiriyor. Çünkü neyle karşı karşıya olduklarını biliyorlar artık. Belirsizlikten kurtuldular. Altı tane yazı yazdım, kurtulsun herkes hadi bakayım.     İnsanın hayatı belirsizlikten kaçmakla geçer. Bir sınır çizip kavramlar oluşturup baktığına anlam katmak ve bilinmeyenden bilgiyi doğurtmak ister. Bu hem akıl sahibi hem yürek sahibi hem de vicdan sahibi olmamızın nihai çekirdeğidir. Ben de aşağı yukarı bunu yaptım. Bu yüzden artık iyiye gidiyor dur