Mavi Duvar

 Artık aşık olmadığıma göre yeni yazı yazabilirim. Hehehehehehehehehehe.                                                  MD sahibi insanları bir araya getirdiğim arkadaş grubumuzda kimileri evlenmeye, kimileri yeni işlere başladı. Herkesin hayatı akıp gidiyor, çok şükür, MD de tabii bu süreçte onların hayatına eşlik ediyor. Benimkine ettiği gibi. Peki MD ve ben şuan ne alemdeyiz?  Hayal kurma hastalığından kurtulmak için dibine kibrit suyu döktüğümü biliyorsunuz. Bu da ister istemez hayal kurma yetimi köreltti. E doğal olarak. Bazen lan acaba kötü mü yaptık diye ürpermiyor değilim, lakin böyle düşününce de hayal dünyasından ayılmak için harcadığım yılların hamisi ergen Emre'ye bir kötülük yapmış gibi de hissediyorum. MD'den esasen nasıl kurtulduğumu önceki yazılarda anlatmıştım. Şimdi bağlantı koymaya çok üşendim isteyen bana ulaşsın atayım bağlantısını. Gündelik hayatın akışında gündüz hayali kurmak normal bir eylem. Çağdaş nörobilim çalışmaları gündelik hayatımızın duyu orga

Bu diyarda benim adım Belki, Zayıf adam.  Astarı yüzünden fazla gelen, Kendi tadına aşık yamyam.  İnce, masum sorularla aklımı oyalayabildiğim kadar oyalarım.  Sonra geçer benim de sıram.  Mabedim belli, ben bu yola tekrar çıkarım arkadaş.  Ateşini söndürmedim örsün, ellerimi üstüme sürdüm ve kalktım geldim, anlıyor musun?  İçimde bir öfke biriktirdim, acısı ruhuma zarar. Lekeleniyor aklımın üstüne çektiğin zar. Bak bu kelimeleri dövdüm ve rendeledim, ellerim soyulup kalem olana kadar. Parçalanmaya geldim ben. Biliyorum ateş çukuruna istikameti. Bilerek düşüyorum ben buraya, insan başka nasıl aşar ki varlığıyla yaşadığı husumeti. Divane doğduğum bedeninin yazgısı. Yıkılıyorlar her ela gözlü güzelin nazarında. Yazgımın yolundayım tekrar. Yeni bir ışık, yeni bir aşık bekler köpüklü nehrin havzasında. Aklım kürdan iskeletler üstünde. Dibe batmış taştan bir kalbin büstünde. Ayağa kalksam su bileklerimde kalır. Bu sığlıkta boğuluyorum mu sandın güzel yüzlüm? Nehirler okyanusa ancak çakıl ta

Mesele benimle ilgili biliyorum. Kapımdan dışarı attığım her adımda, sevemediğim her insanda, kalem tutuşumda, umarsız umutlarımda. Fakat, fakat ben nereden bileyim ne doğru ne yanlış. Hiç görmedim bir başkasının içini. Çok geç olunca anladım hep, olayların aslını, nedeni, niçini. Aklımı geri saramam ki. Saatleri doldurdum kova kova ömrüme. Tüm fikirlerim törpülendi, sızılı bir arzu kaldı geri. Hayatımı tamamen anlamaya bu kadar korktuğumu bilmiyordum. Çeyrek asrım yabancı oldu, ilk kez isteyerek ciddi olduğumdan beri. Yağmur yağacak gibi. Sinirime dokunan şeyler de yalnız koyacak beni. Ağlamak için fırsat bulacağım, ağlamayacağım. Çıplak ayak fayanslar üzerinde gezeceğim, çoraplarım çok uzaktaymış gibi. Bir gün kelimeleri de bırakacak, yıkılıp kalacağım yorulmamış halimle, içimdeki yüzsüz isteklerin müsebbibi. Kendime karşı verdiğim her savaşı kazandım. Kim kazandıysa orada kaldım, kafam karışana kadar meydanı arşınladım. Bir sonraki yağmurda da, yerini bulduğum o çukura atılacağım. S