Yağmur Yağacak Gibi

Mesele benimle ilgili biliyorum. Kapımdan dışarı attığım her adımda, sevemediğim her insanda, kalem tutuşumda, umarsız umutlarımda. Fakat, fakat ben nereden bileyim ne doğru ne yanlış. Hiç görmedim bir başkasının içini. Çok geç olunca anladım hep, olayların aslını, nedeni, niçini.

Aklımı geri saramam ki. Saatleri doldurdum kova kova ömrüme. Tüm fikirlerim törpülendi, sızılı bir arzu kaldı geri. Hayatımı tamamen anlamaya bu kadar korktuğumu bilmiyordum. Çeyrek asrım yabancı oldu, ilk kez isteyerek ciddi olduğumdan beri.

Yağmur yağacak gibi.

Sinirime dokunan şeyler de yalnız koyacak beni. Ağlamak için fırsat bulacağım, ağlamayacağım. Çıplak ayak fayanslar üzerinde gezeceğim, çoraplarım çok uzaktaymış gibi. Bir gün kelimeleri de bırakacak, yıkılıp kalacağım yorulmamış halimle, içimdeki yüzsüz isteklerin müsebbibi.

Kendime karşı verdiğim her savaşı kazandım. Kim kazandıysa orada kaldım, kafam karışana kadar meydanı arşınladım. Bir sonraki yağmurda da, yerini bulduğum o çukura atılacağım.

Sisi bükmüşler, üstüne ruh serpmişler, adına da benlik demişler. Elbet dağılır her rüzgarda. Kazığa bağlar çakardım ben olsam, bunlar çocukken dişlerini sıkanların bildiği işler.

Zincir büker, ilmek işlerdim. Bahtiyarlık der buna ermişler, diri kalır hem odda hem harda, biçare kalır serzenişler.

Bir de öfkeliyim bazen. Burnum kanıyor, kalabalıkta bi büyüğümü arıyorum, gözlerim yanıyor, tanıdık değil kimse burada gezen. Ellerimi göğsüme sarıyorum.  Bu ben değilim ıslak sahillerde gezen.

Yağmur yağacak gibi.

Ellerim hep yumruk yumruk. Sesim buruk, gökyüzü soluk, alnımda ıslaklık var, arşın ötesinin iradesi bu içimi ezen.

Yağmur yağacak gibi.

Aynı ürpertiyi taptaze hissediyorum yeniden. Çimler batıyor tabanlarıma, gürgenler uğuldaşıyor, ağlıyor muyum fark etmeden, nefesim kaçıyor mu yerinden, bozuluyor aklımın tertibi.

Yüksek tepelerin ardını görüyorum yine. Sancılarımı sezen ormanlar, yüzümü artık hatırlıyor gibi.

Yağmur yağacak gibi.