Mavi Duvar

Tepeye bambaşka bir yoldan çıkmak da mümkündü. Ormana sırtımı dönmeyi vermeyi seçtim. Ne büyük bir hata, gürgenlerin asık suretleri ruhlarını büktü, göğe bakamadan yanlarından geçtim. Keşke dağların ufku daha önce çekseydi dikkatimi, ben niye suçluyum, beyaz bayrağın çağrısı kesti hep takatimi. Yıl geçti beklerken, madem korktuklarım olacaktı, niye armağan ettim korkusuz sadakatimi. Sendelersem düşeyim diye uçuruma yakın yürürüm artık. Açlığım susmaz, ıslık çalar oyuk sinem. Ellerim cebimde, kaşlarım hafif çatık. Mürekkebe kırmızı rengini veren sancı, ancak acıyla yazabilmenin öfkesiyim, dikenli sarmaşık dolandı gürgenlerime. Sancıma şahit ağaçlar artık hep yabancı, bu ormanın pas tutmuş akılsız lekesiyim, üzgünken bile zihnim sanki biraz yalancı. Beyaz atlı gönül akını gürgenlerin arasında dörtnala koştu, ben de oradaydım. Sanki ormanı bilmiyormuşum gibi peşlerinden gittim ben de. Nereye çıkabilirdi, ne umuyordum, gürgenler bana kızdığında neden şaşırıyordum. Hep aynı hikaye, makara a...

Daha da ötesine gitmek için bu diyarda, çağrı tekrar yankı yankı uzaktaki ormanda.  Girift uykularının her katmanında, yeni bir uyanış bekler sancıların sonunda. Küllerin engin denizinden, elimde tutuşmamış bir çıra ile çıktım, iliklerime kadar kupkuruyum. Boğulurken unuttuklarım, ormanın serabını görür görmez filizlenirken aklımda, artık daha mutlu, artık daha doğruyum. Her kelimeyi zıpkın yapıp biledim. Deşe deşe çıktım vâdedilmemiş mutlulukların şerrinden, bilemezdim, artık bildim, yırtıp atmak gelirmiş şarlatan hayal tüccarının zehrinden. Vadideki orman, gürgenlerin karnında serap, arkada bıraktığım hüsran, yüzüm herhalde biraz bitap.  Yıllar önce yürüdüm geldim aklımın en kuytu köşesine. Kanımla kan kırmızısı Güneş astım tepesine, merhamet ferahlığı taşıyan bulutlar kandil kandil çevresine. Mezar diye kazdığım çukurlara umuttan gürgenler diktim. Biliyorum bir gün kaybolacağım. Yeniden doğacağım beşiğimi süsledim. Ormanın serabı, inkarı def eden bir çağrı. Ah o çağrı bir ç...