Rol Yapmayın! - Multiplayer MD 1

 Merhaba, MD adına başladığımız üçüncü serinin ilk yazısına hoşgeldiniz. 

  


MD'nin ne olduğunu, nasıl baş edildiğini ve farklı dışavurumlarını şimdiye kadar defalarca inceledik anlattık. Bu yazıda, MD evrenini dışa vuran insanları bir vaka olarak ele alıp çıkarımlar yapacağız.

Ben küçükken hayal dünyasında yaşamak bir kusur sayılırdı. Bunun da aklı bir karış havada denirdi, ne münasebet benim aklım en az elli karış havada, hayal kurarken gökyüzüne bakarım ben. Çocukluğumun geçtiği sokaklarda araba sürenlere sorun. Kaç tane ani frenin mimarıyım.


Son zamanlarda yaptığım gözlemler artık bu işin böyle olmadığını gösteriyor. Hayaller artık multiplayer. İnsanlar hayallerini paylaşıyor beraber hayal kurmak için toplanıyorlar, bunlar için ayrı platformlar bile var. Bu yazıda konumuz ise rol yapma grupları. Evet, böyle gruplar var. Ekseriyeti Instagram'da, insanlar hayranı oldukları kitapların, dizilerin, müzik gruplarının ve ünlülerin merkezde olduğu bir evren inşa ediyor, birbirleri arasında rol dağıtıyor ve o rolde Instagramda birbirleriyle konuşuyorlar. K-pop akımının meşhur grupları mesela bu konuda önde geliyor. Yerli ve yabancı yüzlerce roleplay grubu var. Black Pink isimli grubun özellikle. Genç kızlar bir araya geliyor, bu müzik grubundan bir şarkıcı seçiyor ve evcilik oynar gibi birbirleriyle konuşuyor ve ortaklaşa hayal kuruyorlar. 

Bana sorarsanız aşırı ürkünç bir şey. Başkasıyla hayal kurmak mı? Ben MD sahibiyken biri bana hayallerimi sorsa koşarak uzaklaşırdım. Ne diyeceğim ki, galaktik bir savaşçıyım canım şuan Satürn'de çatışma var konuşamam mı, Allah korusun birinin hayallerimi bildiğini bilsem yanına 500 metreden fazla yaklaşmazdım, hatta gider tersine uzaklaştırma emri çıkarırdım.

Velhasıl Black Pink hayranlarının rol yapma grupları fazlaca karmaşık, kapsamlı ve gerçekçi. Bilgi çağında olduğumuz için gençler her türlü olayın arka planına kolayca erişiyor. K-pop fanları da buna dahil. Bu yüzden bir araya gelip rol yapma oyunu oynarken sadece sahnede hayal etmiyorlar kendilerini. K-pop akımının arkasındaki işe alım süreçleri, mankenlik ajansları, menajerler, müzik piyasası. Bremın öyle gerçekçi hayaller kuruyorlar ve senaryolar işletiyorlar ki nasıl huzur buluyorlar anlamıyorum. Gerçek hayatım kabus gibi, bir de gidip ajanstan kovulmamak için çırpındığım hayaller mi kurayım? Yok artık.

Gariptir ki bundan zevk alıyorlar. Ki bu da bir yanlış yönlenme. Her genç zorluklarla mücadele ederek, sıkıntı ve karmaşadan kendilerini daha iyi tanıyarak ve yeni beceriler elde ederek hayatı öğreniyor. Kişisel kanaatim bu tarz rol yapma gruplarında yer alan arkadaşların gerçek hayatlarında çözemeyecekleri kadar büyük dertleri var, ama savaşmak da istiyorlar, bu yüzden kendi hayallerinde de aşina oldukları, çözebildiklerini düşündükleri tasarlıyorlar. Kendi cenazeni hayal etmek gibi.

Bu da bir güç isteminin dışa vurmasıdır. Zaten rol yapma gruplarındaki insanların hayvan gibi kaba ve sorunlu olmasının sebebi de bu. Gerçek hayatta eksik kalan şeyleri telafi etmek için var gücüyle bu hayallerine tutunuyorlar ama hayaller asla ve asla gerçek hayatın yerini tutamayacağı için o tatminsizlik onları sinirli ve gergin biri yapıyor. Allah yardımcıları olsun.


Rol yapma gruplarının şöyle bir artısı da var, ona da değinelim. Tek başına hayal kurmak kişinin sosyal becerilerini köreltir. Böyle gruplar da ise hayal dünyasının gerçekçiliğini ve devamlılığını sağlamak için üyeler inanılmaz bir emek sarf ediyor. Mesela taklidini yaptıkları grup üyeleri iyi geçiniyorsa onlarda iyi geçiniyor, kavgalılarsa onlar da kavga ediyor. Gerçek hayat simülasyonu yani. Ama bunun K-pop müzik grupları için olması üzücü hahahaha.

Bu rol yapma gruplarının üyeleri üzerinde özgüven kırıcı etkileri de var. Hayalini kurdukları ideal dünyanın gerçek dışı standartlarına kendilerini kaptırdıkça kendi fiziksel/zihinsel gerçekliklerinden o kadar uzaklaşıyorlar ve bu sahte dünyaya ulaşma arzuları kendi kendini doğrulayan kehanet misali, bilinçli olarak kendi hayatlarını sabote etmelerinin yolunu açıyor, zayıf kalmak için yemek yememek gibi.

Bu sanal gerçeklik o kadar çılgınca bir boyuttaki ilk seferinde bu meseleyi araştırmaya başladığımda Youtube'da karşıma K-pop ASMR videoları çıktı. Videonun içeriği de ne biliyor musunuz? Siz bir K-pop idolüsünüz, kişisel asistanınız sizi spa ve cilt bakımı için bir mekana götürüyor. Evet video bu. Ekrandaki kız sizinle idolüm diye konuşuyor, hayali sahne programınızı anlatıyor ve yeri geliyor cilt bakımınızı yapar gibi elini ekrana sürüyor. Sıfır şaka.



Bu videoyu ilk gördüğümde yaşadığım şoku tarif edemem. Birisi, diğer insanların hayal dünyasını beslemek için rol kesiyor. Hem de internette. Farklı alternatifleri de var. Makyaj yapan, teselli eden, konser ayarlayan. Teala rabbüke toptan insan nesli olarak kafayı yemeye mi başladık?

Bu garip durumun daha da yayılmaya devam edeceğini düşünüyorum. Sanırım bizim dönemin olayı hayallerimizden utanmamız o yüzden bunu kimseye açamamamızdı. Eğer sizinle aynı hayalleri kurduğunu bildiğiniz biri varsa neden utanasınız ve neden beraber hayal kurmayasınız. Mantıklı görünen bu senaryo bence epey tehlikeli. Hayal dünyası sadece hayal dünyasıyken bile yeterince tehlikeli olabiliyor, MD'yi anlattığımız ilk yazılarda bunlara değindik. Bir de başkalarıyla bağ kurarak inşa edilen hayal dünyaları çok daha bağlayıcı, gerçekçi ve cazip gelir. Çünkü MD ile yalnızlık arasındaki ilişkinin çapraz bir formunu görüyoruz burada. Esasen yalnızlık ve MD doğru orantılıdır, insan ne kadar yalnız kalırsa o kadar fazla hayal kurar. Rol yapma gruplarında ise hayal kurmak için yalnız olmak değil aksine arkadaşlara ihtiyacınız var. Bu benim için meselenin en ilginç yönü.

MD sahibi bu insanlar sosyalleşme ihtiyaçlarını da MD dairesi içinde giderebiliyorlar. Bu da MD'yi bambaşka bir seviyeye çıkarıyor. Bu gruplarda sevgili olma, aile kurma gibi senaryolar da var ve bu tür senaryolarda yer almak kişilerin gerçek hayata dönmesini sağlayacak insani ihtiyaçların da önünü kapatıyor. Örneğin, 7-24 hayal dünyasında yaşayan bir insan da olsanız sevmek, sevilmek, bağ kurmak ve başka bir insanın sesini duymak gibi ihtiyaçlar zaman zaman kişiyi MD'den koparır. Lakin MD'den çıkmadan da bu ihtiyaçlarınızı giderebiliyorsanız neden MD'den çıkasınız ki. Bir çok insanın MD'yi bırakmasını sağlayan izolasyon hissi bu vakalarda yok ve bence bu çok tehlikeli.

Rol yapma gruplarının ne kadar karmaşık olduğunu öğrendikçe endişeleniyorum esasen. Ata Sağıroğlu isimli bir akademisyenin bu rol yapma grupları üzerine yaptığı bir çalışma için insanlarla yaptığı mülakatlardan isimli alıntılayacağım parçalar bu rol yapma gruplarının psikolojik olarak nasıl bir cehennem olduğunu daha iyi anlatacaktır.

İlk önce alımları açıyorum tüm (neredeyse) başvuruları bir gruba topluyorum ve her hafta çark ile 6 kişi gibi seçiyorum onlara 1 ödev veriyorum ve bunu herkes geçtikten sonra yapıyorum tabii ve biz ceolarda ödevlere puan veriyoruz ve en yüksek puanı alanlar grup oluyor veya gruba giremediyse bile 4 kişi stajyer olma hakkı alıyor.

İlk baş insanları tanımaya başladım, hepsi benden küçüktü. Ama kısa süre sonra fark ettim ki şirket adı altında cover için insanları toplayan kişiler tecrübeli değillerdi. Yani 20 yaşında biri olarak 11-12 yaşında birinin sözünü dinliyor gibiydik.

Kişisel hayatımızdaki sorunlardan kurtulmak farklı biri olarak yeni başlangıçlar yapmak için burayı kullanıyoruz ayrıca sanal ortamda olduğumuz için kendimizi çekinmeden ve istediğimiz gibi tanıtıyoruz insanlara ki yüzümüzden ve hayatımızdan bahsetmediğimiz halde çok fazla zorbalık oluyor bir de yüzümüzü paylaştığımızı düşünemiyorum.

Yukarıda bağlantısını verdiğim bu makaleyi, konu ilginizi çekiyorsa, okumanızı tavsiye ederim. Çocukluktan gelen rol yapma/rol yaparak öğrenme olgusunun gelişimini güzel anlatıyor.

Peki bunlar oluyor, biz bunu neden inceliyoruz.

1) MD'nin bir versiyonu olarak gördüğüm rol yapma grupları hem MD'nin hem de insan psikolojisinin nasıl çalıştığını anlamak için güzel bir örnek.

2) Çevrenizde K-pop hayranı ufaklarınız varsa, yahut siz de bunlardan biriyseniz, rol yapmak gibi basit görünen bir olayın tam çerçevesini anlamanız gerekiyor ki buna karşı adım atabilesiniz.

3) Blogun admini benim ve istediğim konuda yazarım.



Yazı fazla uzamış burada bırakalım. MD'nin diğer versiyonlarını incelediğimiz yazılar gelmeye devam edecek. Serinin ikinci yazısında görüşmek üzere.




Yorumlar

  1. MD'nin en büyük yan etkisi hayallerden çıkamamak ve geviş getirir gibi bir döngü içerisinde bocalamak... Bu da bir MD sahibinin sosyal hayattan izolasyonuna neden oluyor. Bunun da en önemli sonuçlarından biri kişinin üretkenliğini ve verimliliğini köreltmesidir. Oysa bahsettiğiniz K-pop senaryolarını canlandıran gençlerde bunun aksi olarak üretkenliğe yatkınlık ve bu üretkenliğe bir motive oluş var. Aslında MD sahibi kişilere verilen tavsiyelerden biri de bu hayal kurma yetisini üretkenliğe dönüştürmek, hayallerini üretkenlik için kullanmak yani... Bu bağlamda bir maladaptive daydreamer için iyileşme yolundaki ilk adım bahsettiğiniz senaryoları canlandıran gençlere benzeşmek mi?

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Mesajınız için Teşekkürler! Daha hızlı cevap almak için mail atabilirsiniz!