Mavi Duvar

 Merhaba, MD adına başladığımız üçüncü serinin ilk yazısına hoşgeldiniz.      MD'nin ne olduğunu, nasıl baş edildiğini ve farklı dışavurumlarını şimdiye kadar defalarca inceledik anlattık. Bu yazıda, MD evrenini dışa vuran insanları bir vaka olarak ele alıp çıkarımlar yapacağız. Ben küçükken hayal dünyasında yaşamak bir kusur sayılırdı. Bunun da aklı bir karış havada denirdi, ne münasebet benim aklım en az elli karış havada, hayal kurarken gökyüzüne bakarım ben. Çocukluğumun geçtiği sokaklarda araba sürenlere sorun. Kaç tane ani frenin mimarıyım. Son zamanlarda yaptığım gözlemler artık bu işin böyle olmadığını gösteriyor. Hayaller artık multiplayer. İnsanlar hayallerini paylaşıyor beraber hayal kurmak için toplanıyorlar, bunlar için ayrı platformlar bile var. Bu yazıda konumuz ise rol yapma grupları. Evet, böyle gruplar var. Ekseriyeti Instagram'da, insanlar hayranı oldukları kitapların, dizilerin, müzik gruplarının ve ünlülerin merkezde olduğu bir evren inşa ediyor,...

Günlerin sensiz geçmesini hala anlamlandıramıyorum. Gün sonunda huzura ermek için karşıma çıkmaman her seferinde beni yıpratabiliyor. Beklediğimin bile farkında değildim. Geçiş artık her şey. Seni tekrar görene kadar, sende kendimi, kendimde seni, ellerinde yeni mümkünleri ve göğsümde nefesini. Diş sıkarak, kelebek mezarı karnımın ateşiyle, başımdan aşağı dökülen mahşer ateşinde yanmamak için kendimi boğuyorum. Ilık bir derede, bazen öldüren bir okyanusta, bazen göz kırpan bir bulutta.  Kökünü söktüğüm her çiçek benliğimin toprağından da götürür biraz. Bilir misin, yanmamak için yıkandığım o nice sular kaç çiçeğimin kökünü kuruttu. Manzara ezilmiş bir sonbahar, çocukluğumu saklayan paslı direkler. Yürüyüp geçmek zorundayım yanlarından. Ya şu vadinin arkasındaysan. Bir gece daha az uyurum, bir kez daha bana bakarsan. Gönül deryası, deryadan deryaya, kül deniziyim artık, salınıyorum ancak, ısırgan gecelerin şerrinden kıt kanaat ilahi yasaya. Ne gördü Yunus Elif'te de, ben göremedim s...