Oval Zihin - Artçı MD 8
Yirmi yedi yaş. Çeyrek asrı devirdikten sonra insanın aklı epey katılaşıyor. Hayal dünyasından kopmuşum. Onun dışında hem sağlıklı hem sağlıksız alışkanlıklarım var. İç güç gırla, akademik kariyer Allah kerim. Tırısta ilerliyor hayat. Ta ki, aniden üstüme bir şey çuvallanana kadar. N'oluyoruz diye irkilip bi etrafıma bakıyorum. Meğer içerden gelmiş hareket. Bir şeyler aklımın camdan duvarlarına tıklatmış. Sonra, tabana kuvvet kaçmaya çalışıyorum zihnimde bir oraya bir buraya. Ancak, aklım oval bir oda imiş, hiç bi yere sinemiyor, gardımı alamıyorum. Sonra kötü adamlar yakalıyor beni aklımın içinde. Ters kelepçeyle duvara yüzüm dayanmış bir şeylerin izahını yapmaya başlıyorum. Yok, olmamış bu zihin, hiç bir şeye hazır değil. Gücümün yetmediği bir gerçekliğin içine fazlaca derinlemesine atlamışım yahu meğer. Böyle yazınca güzel de gelmedi gözüme. Yüzmek için girdiğim denizde boğulmaya başlamışım desem, fazla sıradan fazla bayağı. Bu hayatta da her şey olabilirim, sıradan olamam, olma